Ik durf niet…..

Ik durf niet …

Angst is een apart fenomeen, maar o, zo leerzaam. Angst is een intense emotie, echter zelden gegrond. Is je leven werkelijk in gevaar? Dreigt er werkelijk gevaar? Of spelen er verschillende doemscenario’s in je hoofd af? Wellicht zaken die wellicht (heel) onprettig of zelfs verdrietig zijn, maar die niet gevaarlijk zijn. Angst is dan niet de juiste emotie en al helemaal geen goede raadgever. .

Het woord veiligheid is erg in de mode. Ik hoor het steeds vaker, op allerlei plekken en ook in bedrijven. Toen ik nog werkzaam was als verloskundige kreeg ik regelmatig de vraag of het veilig was om thuis te bevallen. En gelukkig kon ik iedereen eerlijk vertellen dat een gezonde zwangere met een normale zwangerschap  thuis nog steeds de meest veilige plaats is om te bevallen. Mochten er complicaties voordoen dan zal de verloskundige besluiten om naar het ziekenhuis te gaan. Maar ook bij bedrijven staat veiligheid hoog in het vaandel. Het belangrijkste daar is vaak dat het veilig is en dan wordt er niet gedoeld op de aanwezigheid van een brandblusser en andere preventieve veiligheidsmaatregelen. Dan wordt er gedoeld op het mentaal-emotionele klimaat. Alsof je als volwassene op dat gebied onveilig zou kunnen zijn.

Als het goed is ben je als volwassene veilig bij jezelf. En hoef je veiligheid niet af te dwingen van buitenaf. Dingen die we als onveilig bestempelen zijn vaak de dingen die onprettig, onaangenaam, ongezellig, tot heel onprettig, heel onaangenaam of heel ongezellig zijn. Maar niet over dingen die gevaarlijk zijn. De woorden veilig, onveilig en gevaar zijn dan niet op hun plaats. Door ze te gebruiken benadrukken we dat we maar zwak zijn en bepaald gedrag van anderen niet kunnen verdragen. Dat is niet waar, maar dat geloven geeft wel een gevoel van zwakheid en kwetsbaarheid.

Iets niet durven omdat het nare reacties kan uitlokken, is bang zijn voor iets dat niet gevaarlijk is.

Nare reacties zijn niet gevaarlijk. Ze zijn onprettig en ongezellig. Het wordt pas echt naar, als jij dan begint te denken en/of te geloven dat je niet goed genoeg bent, waardeloos bent etc.. Dan gaat het heel erg pijn doen. En dan zeggen we: hij kwetst mij! Als je je zelf niet steeds neerhaalt maar dat je gewoon vind dat je een goed, lief, waardevol persoon dan is het anders. Zelfs als iemand je prestaties slecht vindt, dan zul je merken dat het meestal niet eens onprettig is, als het benoemd wordt. Dat het vaak helemaal geen nare reactie is. Maar als wel, dan kun je dus kiezen of je jezelf kwetst, of dat je dat niet doet.

Wat hebben deze drie ‘termen’, ik wil niet, ik kan niet, ik durf niet, met elkaar te maken?

Jezelf behoeden voor falen. Voor mislukken.

• Bezig zijn met wat je niet wilt, in plaats van met wat je wel wilt heeft als doel je te beschermen tegen falen. Want zo lang je het nieuwe gedrag niet benoemt, kan niemand je er aan houden. Zelfs jijzelf niet.
• Bij van alles zeggen dat je het niet kunt, zodat je het niet hoeft te doen, of altijd nog kunt zeggen: “Ik zei toch al dat ik het niet kan?”, behoedt je voor falen. Je hoeft het niet te doen, je bent geëxcuseerd. Of je doet het wel, maar als het mislukt, kun jij er niets aan doen.
• ‘Ik durf niet’ zeggen en het zo niet hoeven doen, maakt dat je als je bang bent voor onprettige reacties van anderen, geëxcuseerd bent. Je hoeft het niet te doen, want je durft immers niet. En als je het niet hoeft te doen, kan het ook niet mislukken, kun je niet falen.

Kortom: angst om onvoldoende of slechte prestaties te leveren. Dan maar liever helemaal geen prestaties neerzetten.

Let voor de grap eens op hoe vaak je anderen hoort zeggen wat ze niet willen, dat ze iets niet kunnen of dat ze iets niet durven. En kijk maar eens naar die personen. Dan zie je dat ze op die momenten vast zitten, zichzelf ongelofelijk tegenhouden, geen risico’s nemen en zichzelf niet zien als een pakket mogelijkheden, maar als beperkingen. Aan zichzelf denken in termen van beperkingen in plaats van in termen van mogelijkheden.

En kijk dan na een tijdje eens naar jezelf. Dan zie je wellicht de keren dat jij dat ook doet. Voel dan eens hoeveel energie het kost om jezelf op deze manier te dempen.

Wil je hier werkelijk iets aan doen? Wil je echt weer positief in het leven staan? en let wel….. natuurlijk loopt het leven niet altijd op rolletjes. Maar i.p.v. het te zien als een beperking kun je het leren zien als een uitdaging!

Ook nu weer hoor ik graag van je! En wil je het eens op een ontspannen wijze er mee om leren gaan? Dan staan de paarden je graag terzijde